Het struikje
het struikje
jij voelde hoe
bloemen struiken
en bomen hun
dromen kleur gaven
geaard en reikhalzend
naar de hemel met
energie en licht
je glimlachte
naar de prilheid van
knoppen en blaadjes
ontlaadde hun
spanning door ze
in warmte te
laten ontluiken
had oog voor
het struikje tussen
tegel en muur dat
bij iedere bui leek
te verzuipen maar
al hoger bloeide dan
de onderste ruiten
als begeleider
van energie heb jij
nooit direct ingegrepen
het dauwde soms in
de vroege ochtend na
een koude nacht die zo
het broodnodige water gaf
wil melker
05/08/2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, augustus 05, 2020 14:23 |
| Wat een prachtig beeldend voelbaar door en doorheen de woorden Wil. Schitterend gedicht om bij stil te staan. Dank daarvoor! Liefs | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, augustus 05, 2020 09:52 |
| Zelfs het muurbloempje hoort bij de natuur, je moet er oog voor hebben en zeker niet vertrappen. Mooi gedicht Wil en fijne dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, augustus 05, 2020 09:24 |
| een ruime variatie th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||