Beiroet.
Beiroet.
In één klap ontlaadt
zich het verleden
elke nalatigheid ten spijt.
Zeven jaar lag
het als tijdbom
tot dat het alle leven splijt.
Ongekend hevig
intens verwoestend
breekt alles af levens, huis en haard.
Was er de lauwheid
in te grijpen
heftig verderf daarmee gepaard.
Niets in dit al is
te achterhalen
een hart dat zich verloren weet.
Onnoem’lijk leed
is hen beschoren
intens verwoestend , wrang en wreed.
Men loopt verbijsterd
tussen puinhopen
ontredderd zoekend naar man, vrouw of kind.
De ziekenhuizen
ontoereikend
geen hulpverlening die men vindt.
Hoe groot en ongekend
Is dit lijden
’t versplinterd glas toont waanzin aan.
De wanhoop kruipt
in aller harten
O Heer, gedenk hun arm bestaan.
th
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, augustus 08, 2020 11:14 |
| Het gaat niet goed met de wereld het is een harde wereld geworden met al die rampen die er de laatste tijd gebeuren | |
| Clarice: | Vrijdag, augustus 07, 2020 14:08 |
| Ja, dat wil niemand niet meemaken. De frustratie van de bevolking is begrijpelijk. Zoals altijd bij momenten van pijn en verdriet komt al wat sluimerde onder de oppervlakte dan mee naar boven. Mooi geschreven, gts Clarice |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 07, 2020 10:12 |
| De ene ramp na de andere, de wereld wordt ruw gestraft. Mensen smeken om Zijn barmhartigheid. Zonnige dag Teun. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||