Het blijft hetzelfde als ik in de spiegel kijk,
Ik kan het niet ontkennen,
Dat ik elk moment wil huilen tot het niet meer stopt,
Ik heb geen idee meer wie ik zie,
Weet niet meer wie ik ben.

Het blijft hetzelfde met wie ik ook samen ben,
Ik kan het niet wegstoppen,
Dat ik elk moment wil vluchten,
Hoewel ik geen idee heb waarheen,
Zoveel onrust in mij.

Het blijft hetzelfde wat ik ook doe,
Ik kan het niet loslaten,
Dat het me doet wankelen,
Kan vaak niet eens opstaan,
Die herinneringen kleven aan mij.

Het blijft hetzelfde wat ik ook verander,
Ik kan het niet een plek geven,
Dat alle dromen waarvan ik dacht dat die vanzelfsprekend waren,
Mij angst aanjagen en verloren doen voelen,
Alles voelt vervlakt.