Tijdsbreuken
tijdsbreuken
je lachte
het liefste
elvendansje
dat ik ooit
had gezien
zij droeg roze
draaide op het
glanzend zwart
muziekdoosje dat
de tijd niet vergat
muzikaal en
mechanisch op orde
door generatieve
restauraties van
het familie erfstuk
na je lach
was er een stilte
waarmee het danseresje
tijdsbreuken heelden die
heden en verleden scheidden
waar muziek
de melodie had
losgelaten begon
zij met haar mystiek
intrigerende verhalen
waarin schimmen dansten
met hun spiegelbeeld in
zwart glanzend lak op
vlammen die heksen droegen
naar hun toenmaals graf
wil melker
11/08/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, augustus 11, 2020 10:13 |
| Muziek als achtergrond bij de verhalen, hoe mooi kan het zijn Wil, ook zonder heksen. fijne dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, augustus 11, 2020 08:31 |
| een speelse terugblik. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||