kleine jongen
Hij legt zijn rimpelhand
Op deze koude kille leuning
En staart vooruit en hoort haar stem
Loopt dan de brug af, knielt
Raakt met zijn rimpelhand het water aan
Voelt haar huid, fluistert haar naam
Beseft hoe hij als jongen
Toch al oud geworden was
Toen hij haar schreeuw gehoord had
En ze zonk tot diep onder het bruggetje
Op deze koude kille leuning
En staart vooruit en hoort haar stem
Loopt dan de brug af, knielt
Raakt met zijn rimpelhand het water aan
Voelt haar huid, fluistert haar naam
Beseft hoe hij als jongen
Toch al oud geworden was
Toen hij haar schreeuw gehoord had
En ze zonk tot diep onder het bruggetje
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zaterdag, augustus 15, 2020 10:14 |
| Om letterlijk koud van te krijgen. Mooi geschreven doch wat eenverdriet! |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, augustus 14, 2020 22:17 |
| zij is hem bij gebleven doorheen de tijden en het enkel verhevigd moment waaruit zij niet meer was te bevrijden. hans |
|
| Henk Dekkers: | Vrijdag, augustus 14, 2020 00:18 |
| Mooi geschreven, apart gedicht | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sipporah | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||