De boot ging varen,
ver en verder
naar de bestemming van
eindeloze wateren.
De afstand werd groot,
groter en groter van
aard.
Jij was de ingezetene van
die solitaire boot.
Op weg ben je gekomen
om verder te groeien,
lijdzaamheid belopen
om eindelijk jou te
bevrijden.
Je hoefde je niet te haasten,
want alles komt op tijd
bij jou, op weg naar
niemandsland van
beproeving.
Laat de klanken van het orgel
in jouw ziel weerklinken,
laat de vingers van weemoed
op harpsnaren belanden.
Het is niet je schuld dat
jij anders van aard
bent.
15-08-2020
| Horizon01: | Maandag, augustus 17, 2020 18:14 |
| Bedankt allemaal voor de fijne reacties. Groetje, | |
| september: | Zondag, augustus 16, 2020 19:11 |
| Heel mooi geschreven Horizon. Prachtig. Vriendelijke groet. | |
| angelofpeace: | Zondag, augustus 16, 2020 19:08 |
| Je hebt het zo goed verwoord :) | |
| Hans Winter: | Zondag, augustus 16, 2020 13:21 |
| sommigen varen samen, sommigen worden binnen eigen boorden door de wind geleid, zetten al dan niet zeilen bij, het roer ten beste gericht, en vinden soms een gelijkgestemde herkend op de weg naar de wende der verten. hans |
|
| Auteur: Horizon01 | ||
| Gecontroleerd door: Horizon01 | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||