De onderste vijgen
de onderste vijgen
ik heb lange
takken gepakt
om de mooiste
vruchten uit
de boom te slaan
natuurlijk heel
voorzichtig aan
de onderste vijgen
waren zelfs als onrijp
snel verdwenen
maar in het topje
van de boom groeiden
dichtbij hemel en zon
de mooiste hun droom
zelfs met takken
kon ik ze niet pakken
moest klimmen en in
een wankel evenwicht
viel mijn geluk bijna
stuk op de scherpe
rotspartij beneden mij
ik was blij hen
te koesteren van
lente tot zomer
later bij het rijpen
om zo lang mogelijk
in de zomerse warmte
te kunnen blijven
wil melker
23/08/2020
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, augustus 23, 2020 14:32 |
| voor het goede moet je veel over hebben. th |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, augustus 23, 2020 09:59 |
| Mooi laten hangen Wil voordat je te pletter valt. Koester de zomer van het leven, Wens je een mooie zondag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||