azuurblauw
Azuurblauw...
geen wolkje in de lucht...
belemmert het blauwe zicht
alleen maar stralend licht
met trekvogels op hun vlucht
een wereld op zijn kop
zonder huizen en beton,
ik lig op het groene gazon
languit starend naar de top
naar die blauwe hemel vol azuur
ergens, op deze aardse planeet
waar ik voor even” tijd” vergeet
en beelden vorm... voor mijn sculptuur!
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Maandag, augustus 24, 2020 15:29 |
| Droom, jouw mooie droom Johny, in het mooiste blauw wat er bestaat, dat tovert het prachtigste sculptuur in de natuur. Mooi gedaan en zonnige groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, augustus 24, 2020 13:34 |
| bijzonder th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||