onstuimig.
Onstuimig.
Onstuimig zwiepen
Harde vlagen
De golven op hier in het kanaal
Storten zich op
De bomenkruinen
Gaan met tak en blad aan de haal.
Rooien de oude
Zieke bomen
Met veelal een onzichtbaar gebrek
Die op hun beurt auto’s
en gevels vernielen
verkeersproblemen in ’t bestek.
De regen sliert in
Felle dichtheid
Neer op die met vakantie zijn
Tenten en caravans
Staan te klapp’ren
Deze onstuimigheid doet pijn.
Het is natuur en
Dus onafwendbaar
Helaas ontdek ik and’re onstuimigheid
Die van vernieling
En ontlading
Ondenkbaar toch in deze tijd.
Het ontevreden blaast
Haar tonen
Veelal af op die onschuldig staan
Te midden van
’t haast alledaagse
Daarin ten onrechte in ondergaan.
th
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, augustus 30, 2020 15:28 |
| Goed geschreven gedicht Teun. Het onstuimige van de natuur mooi verweven met wat om je heen ervaren wordt. Een gedicht om bij stil te staan. Vriendelijke groet. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 27, 2020 11:52 |
| Het virus zal de schuld wel krijgen van de vernielingen, men wil vrijheid, samen uitgaan , maar ook politie pesten, geen respect, ook dát trekt als een storm over het land. Goed verwoordt Teun. Ik wens je een rustige dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||