Een schijnheil en hypocriet
Wat was het wreed,
Die handen om mijn keel,
Pas stoppen tot ik geen adem kreeg,
En ik zei helemaal niks.
Ik zou hebben moeten rennen,
Maar bleef stilstaan,
Wetende dat het niet ging veranderen,
Wat was ik een schijnheil en hypocriet.
Wat was het hard,
Die woorden uit je mond,
Pas stoppen tot ik mijn tranen liet vallen
En ik zei helemaal niks.
Ik zou hebben moeten weglopen,
Maar vertelde het aan niemand,
Wetende dat ik dan naar mezelf moest kijken,
Wat was ik een schijnheil en een hypocriet.
Wat was het moeilijk,
Die walging in je ogen,
Pas stoppen tot ik mezelf niet meer was,
En ik zei helemaal niks.
Ik zou hebben moeten vluchten,
Maar negeerde de waarheid,
Wetende dat ik de last alleen droeg,
Wat was ik een schijnheil en hypocriet.
Die handen om mijn keel,
Pas stoppen tot ik geen adem kreeg,
En ik zei helemaal niks.
Ik zou hebben moeten rennen,
Maar bleef stilstaan,
Wetende dat het niet ging veranderen,
Wat was ik een schijnheil en hypocriet.
Wat was het hard,
Die woorden uit je mond,
Pas stoppen tot ik mijn tranen liet vallen
En ik zei helemaal niks.
Ik zou hebben moeten weglopen,
Maar vertelde het aan niemand,
Wetende dat ik dan naar mezelf moest kijken,
Wat was ik een schijnheil en een hypocriet.
Wat was het moeilijk,
Die walging in je ogen,
Pas stoppen tot ik mezelf niet meer was,
En ik zei helemaal niks.
Ik zou hebben moeten vluchten,
Maar negeerde de waarheid,
Wetende dat ik de last alleen droeg,
Wat was ik een schijnheil en hypocriet.
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zondag, augustus 30, 2020 09:21 |
| Pijnlijk gedicht... Er is slechts één uitweg uit de levende hel en dat is jammer genoeg wegvluchten als het maar enigszins kan want sommige dingen kun je niet veranderen... Geen zelfverwijt, je deed wellicht al wat je kon. Grtjs, Compostje |
|
| Aquarel: | Zondag, augustus 30, 2020 05:53 |
| Je veroordeeld jezelf, omdat je niet in staat was jezelf te verdedigen. Verlamd door angst. Het is goed, in te zien hoe je jezelf in de toekomst kunt beschermen, maar veroordeel toch jezelf niet langer, voor het geweld dat een ander jou heeft aangedaan. Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 29, 2020 22:12 |
| velen wachten heel lang, weten geen weg, veel te bang, onthecht van zichzelf, maar gaat zij dit spreken, in delen verder vertellen, schrijvenderwijze kijken, als het ware vrij van dat zelf, ja dan... hans |
|
| Clarice: | Zaterdag, augustus 29, 2020 21:53 |
| Maar dat is voorbij. Op afstand zie je soms ook meer, gts Clarice | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 augustus 2020 | ||
| Thema's: | ||