Liep door de eindeloze gangen van slangen, verst van veilig verlangen

Viraal venijn deed pijn, voelde me nergens ter wereld zo kwetsbaar klein

Doolhof van dokters, door het stof op mijn slof, tussen alle bangen

Voelde eindeloos in de hoos op de ziekensoos, wanneer weer vrij zijn?

Hagelwitte muren zaten me aan te turen en te sturen als afgrijselijke buren

Wringen in bochten om mij niet te laten vervlochten met dodelijke gedrochten

Kuren van geavanceerde zuren laten het leven niet met zekerheid voortduren

Wat artsen ook bij me zochten, mijn adem bleef verstikkend tochten

Professionele steun toch een miskleun voor mijn verlaten genegenheid, kreun!

Gewond als stront door degene met de grootste mond en een korte lont

Vertrouwen in levensredders kreeg een dreun toen tijdens de operatie de chirurg meezong met de radiodeun

Ja, woorden, zinnen schieten tekort als je bang bent als een hond en je afschuwelijker voelt dan overal ongezond