Hoogmoed.
Hoogmoed.
Wij denken anno
Tweeduizendtwintig
Zoveel te kunnen wijd en zijd
Doch veelal valt
Dit bitter tegen
Verliezen keer op keer de strijd.
Is daar de natuur
Die wij niet sturen
Hoewel onze invloed negatief geldt
Verwoesten vaak
Geluk en liefde
Ondergedompeld in geweld.
Wij vinden uit
En wij begeren
Ten koste van de ander vaak
Dan staat Hij toe
Dat wij verliezen
Ligt onze kunde mat en braak.
Toch ligt genade
Op Zijn lippen
Lonkt er die altijd open weg
Naar ’t Vaderhart
Wel met Zijn normen
Blijft Hij de helper in onze pech.
th
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, september 04, 2020 12:20 |
| Eerst de hoogmoed en dan de val, gewoon en eenvoudig blijven en je houd stand, mét of zonder genade. Zonnige groet Teun. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2020 | ||
| Thema's: | ||