De Regen…


Met de hitte sloeg ook de waanzin toe,
knieën werden gebroken en ergens
sneuvelde een ruit.
Camera’s door afgrijzen bevangen,
onder slagen bedolven,
een plaag van zinloosheid overspoelde
en ik wilde naar buiten, ik wilde eruit.

De vertelster van verhalen zweeg in alle talen,
geen zin om door te orakelen over het verleden,
de toekomst of het heden.
Ze danste in mijn gedachten tegen een achtergrond,
een achtergrond vol dode bloemen.
Schichtig door iets genoodzaakt!

Met de hitte stak een oude ziekte weer de kop op,
dromen kwamen akelig dicht bij het lijden
want het leven had mij bij m’n nekvel gegrepen.
De regen bracht niet alleen verkoeling,
maar ook onrust in het hoofd
in deze uitzonderlijk seniele tijden…


esteban 5 september 2020