Lang straalt oogstmaan
boven letterlijke daken
waar buiten zij schaduwen
hoe tussen muren huizen

tikt elke seconde kwijt
die bevangen wilde raken
met 't oergeluid, misschien

de wolf die aan 't al onttrok
alleen schaduwen van droom

en Roodkapje die ooit schrok
schaapachtig een blos lachte
lieve oma zoete koekjes sprak
honger naar woorden verzachtte

geduldig staat de oogstmaan
verzoent geel, oranje, de kastanje
bolsters,
wondere paden door 't bos 

er valt een blad, helikoptert
kleurschichtig, de droom tuurt
te vaag om helder te zien
of het beschreven was

of wolfspoten op een klad
 als archetype, idee van oogst
lege handen en zoveel meer
in schaduwsprookje vertroost