Het enige thuis
het enige thuis
ik zie
steeds vaker
de lach die
blijdschap geeft
die plezier deelt
met anderen
niet meer
de lach die
een ander geeft
omdat je werkt
en leeft zoals
generaties geleden
het heerlijk
zelfbewuste is
de kracht die niet
afhankelijk is van
de macht die een
ander over je heeft
die nog steeds
vertelt hoe jij
en je ouders moeten
leven om mee te
gaan naar een volgend
onbekend bestaan
nog zijn er geen
rechten voor vrouwen
in deze maatschappij
waar de man beslist
daar zijn kinderen en huis
voor hen het enige thuis
wil melker
14/09/2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, september 14, 2020 20:03 |
| Het is erg goed en mooi geschreven Wil. Een gedicht wat tot nadenken stemt en beelden van tijdsdenken en cultuur weet weer te geven in verschillen en verbondenheden. Knap. Liefs | |
| teun hoek: | Maandag, september 14, 2020 12:08 |
| dragende samen binding van familie th mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2020 | ||
| Thema's: | ||