Mijn regen, jouw zonneschijn
Mijn regen is jouw zonneschijn.
Ik draag je pijn
op mijn gezichts gordijn mee,
Zodat jouw zon blijft schijnen
En ondergaat onder jouw zee.
Ik hoop dat je
gelukkige tranen draagt,
Zonder de regenval,
van mijn ongelukkige tegenval.
de harde golven
botsen op mijn dijk.
Ik zal ervoor zorgen
dat jouw regen valt
langs mijn oogstrijk.
En dat je je paadje wandelt
in het droog,
En eindigt op mijn pad,
in de schijn van mijn hart.
Ik hoop dat je hart
Altijd pijnloos zal zijn.
Bij mij zal je leven
in liefde en welzijn.
Reacties op dit gedicht
| marchiano di noche: | Dinsdag, september 15, 2020 14:25 |
| Wow,hoe liefde een alles dragend geheel werd, waar je misschien kan lezen dat je een last zou dragen in welke vorm ook. Zelfs die van pijn en verdriet! Leest alsof de bijna heilige toewijding, in de vorm van onvoorwaardelijke liefde! Klinkt in ieder geval als een intens verbonden zijn. Hoop dat jij ook gelukkig mag zijn! (Ook van jezelf,enzo) in de liefde ervan! Zorgen en (last) dragen is mooi, en vast ook een deel van liefde/ liefhebben,etc hoop stiekem gewoon dat het geen overgave is,hoe lief mooi dapper dit ook kan zijn. Maarja wat weet ik er nou van? Hoop dat jullie geven en nemen..(al laat de liefde zich niet bezitten,dat jullie de beste versie van elkaar tevoorschijn brengen in de ander) vr.gr. Marchiano di Noche | |
| september: | Maandag, september 14, 2020 20:06 |
| Mooi lieflijk en liefdevol Werner. Graag gelezen. Vriendelijke groet. | |
| teun hoek: | Maandag, september 14, 2020 09:48 |
| sterkte th | |
| Johny Donovan: | Maandag, september 14, 2020 07:47 |
| Ok geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2020 | ||
| Thema's: | ||