De eenzame muzikant (Thema)
De eenzame muzikant…
Oneindig staat mijn muziek bij mij vandaan,
want hoe graag ik ook die vorm van kunst wil bedrijven,
niet één luisteraar zal ooit voor mij applaudisseren.
Geen enkel refrein of melodie kan mij behoeden
voor dat waarvoor mijn leven is voorbestemd.
De klanken die juist uit het hart hadden moeten komen,
de stem van een tenor die niet goed kan zingen,
mijn liedjes ontberen de juiste toon.
Zoals een dichter die schrikt van zijn eigen woorden,
zo worden mijn zangstonden door niemand aanbeden.
Ik ben een eenzame muzikant zonder podium
wanneer ik voor jou mijn serenade zing.
Toch droom ik alsof ik Elvis, Freddie, of John Lennon ben
zonder dat ik de echo van jouw geschater hoor.
Onecht is mijn bestaan als zanger, soldaat daar leef ik voor…
esteban 14 september 2020
Reacties op dit gedicht
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, september 14, 2020 23:27 |
| Schitterend en subtiel in humor verpakt. | |
| september: | Maandag, september 14, 2020 22:48 |
| Wat mooi Esteban. Elk talent is mooi. Het talent van woorden heb je voor mij als lezer. Een heel mooi gedicht schrijf je hier. En geestig. Succes gewenst. Liefs | |
| Gerardo: | Maandag, september 14, 2020 21:39 |
| Tja, luisteren is gelukkig ook een kunst. | |
