Als
Als ik je ook maar een beetje kon laten voelen,
Zou ik je geen waarschuwing geven,
Zodat we allebei branden in de vlammen,
Geven en nemen.
Als ik je ook maar een beetje kon raken,
Zou ik je een beetje van de leegte geven,
Zodat we allebei de vloed over ons heen krijgen,
Verdrinken en verstikken.
Als ik je ook maar een beetje kon laten horen,
Zou ik je mijn stem laten dreunen in je hoofd,
Zodat we allebei dichtklappen,
Angst en trauma.
Als ik je ook maar iets kon zeggen,
Zou ik je alleen maar aankijken,
Zodat we allebei de pijn ondervinden,
Hartkloppingen en stiltes.
Zou ik je geen waarschuwing geven,
Zodat we allebei branden in de vlammen,
Geven en nemen.
Als ik je ook maar een beetje kon raken,
Zou ik je een beetje van de leegte geven,
Zodat we allebei de vloed over ons heen krijgen,
Verdrinken en verstikken.
Als ik je ook maar een beetje kon laten horen,
Zou ik je mijn stem laten dreunen in je hoofd,
Zodat we allebei dichtklappen,
Angst en trauma.
Als ik je ook maar iets kon zeggen,
Zou ik je alleen maar aankijken,
Zodat we allebei de pijn ondervinden,
Hartkloppingen en stiltes.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, september 19, 2020 15:15 |
| wordt zij van je schaduw schuw, wees dan bevreesd en zeker bezorgd. hans |
|
| marchiano di noche: | Dinsdag, september 15, 2020 13:41 |
| Oké... Mooi luidkrachtig verwoord.. bij het lezen ervan roept het gevoelswereld op van "hoe men tegen de wind in soms schreeuwen" het eruit gooien,zeg maar! Net de stilte tussen 2 mensen oorverdovend kan zijn! Vr. Gr. Marchiano di Noche | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2020 | ||
| Thema's: | ||