De schreeuwende stilte
Na al die jaren
Lijkt het alsof het een plekje heeft.
Toch bloedt de wond meteen
zodra je het de ruimte geeft.
Ik weet dat het niet beter wordt
maar ook dat de leegte altijd blijft.
mijn halve leven doe ik het zonder jou
Die last wordt nooit verlicht.
De onderliggende flakkerende woede bij jou
Ik begrijp het na al die jaren nog steeds niet.
Jij bent de oudste van ons twee
Toch zadel je mij op met jouw verdriet.
De schreeuwende stilte
steekt altijd weer de kop op.
Wat zal ik een rust krijgen
Als die eeuwige strijd voorgoed stopt.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Dinsdag, juli 20, 2021 08:55 |
| Die onderliggende flakkerende woede draag je met je mee, hoe raadselachtig ook, waarom deze woede bij moeder woekerde. Rakend gedicht. Sterkte, en sereniteit toegewenst. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Vrijdag, september 18, 2020 21:28 |
| sterkte th | |
| september: | Vrijdag, september 18, 2020 21:00 |
| Aangrijpend en intens. Pijnlijk ook. Wel heel goed vormgegeven is deze emotionele inhoud in dit gedicht. Ik wens je rust in die strijd toe. Liefs | |
| stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, september 18, 2020 18:44 |
| Aangrijpend | |
Over dit gedicht
| Auteur: kGm | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2020 | ||
| Thema's: | ||