Terugkijken
De kleurrijke schilderijen,
Kleuren de ruimte niet langer meer,
Hoeveel er ook aan de muur hangen,
Ze vullen het huis niet met geluk.
De verre reizen,
Maken de afstand tussen ons niet kleiner,
Hoeveel we er ook maken,
Ze zorgen niet voor een keerpunt.
Ik heb zo vaak een sorry gehoord,
Hoewel ik je wel wilde geloven,
Je het elke keer deed verdwijnen met verwijten,
Me zo raakte met het gebrek aan respect voor wie ik ben,
Dat ik aan mezelf begon te twijfelen,
Ik weet niet meer wat een oprecht excuses is.
De etentjes in de stad,
Vullen de leegtes niet,
Hoe vaak we daar ook met zijn tweetjes zitten,
Ze brengen het gesprek niet op gang.
De kinderwens en babykamer,
Maken het niet beter,
Hoeveel kleertjes we ook kopen,
Ze vergeten niet wat er was.
Ik breek voor het eerst een belofte,
Hoewel jij ze allemaal gebroken hebt,
Je zo vaak mijn hart hebt gebroken,
Me zo vaak bewust pijn hebt gedaan,
Dat het allemaal klinkt als een leugen,
Ik weet niet wat liefde is.
Kleuren de ruimte niet langer meer,
Hoeveel er ook aan de muur hangen,
Ze vullen het huis niet met geluk.
De verre reizen,
Maken de afstand tussen ons niet kleiner,
Hoeveel we er ook maken,
Ze zorgen niet voor een keerpunt.
Ik heb zo vaak een sorry gehoord,
Hoewel ik je wel wilde geloven,
Je het elke keer deed verdwijnen met verwijten,
Me zo raakte met het gebrek aan respect voor wie ik ben,
Dat ik aan mezelf begon te twijfelen,
Ik weet niet meer wat een oprecht excuses is.
De etentjes in de stad,
Vullen de leegtes niet,
Hoe vaak we daar ook met zijn tweetjes zitten,
Ze brengen het gesprek niet op gang.
De kinderwens en babykamer,
Maken het niet beter,
Hoeveel kleertjes we ook kopen,
Ze vergeten niet wat er was.
Ik breek voor het eerst een belofte,
Hoewel jij ze allemaal gebroken hebt,
Je zo vaak mijn hart hebt gebroken,
Me zo vaak bewust pijn hebt gedaan,
Dat het allemaal klinkt als een leugen,
Ik weet niet wat liefde is.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, september 19, 2020 15:20 |
| ‘t enkel geschenk dat werkelijk telt ben je uiteindelijk slechts zelf, geef ten einde raad en daad geheel je anders lege handen. hans |
|
| teun hoek: | Vrijdag, september 18, 2020 21:18 |
| pijnlijk. liefde moet dragend zijn. th | |
| Augustijntje: | Vrijdag, september 18, 2020 20:57 |
| Zo herkenbaar. Mooi verwoord! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2020 | ||
| Thema's: | ||