In hernemen
in hernemen
je ogen lachen
zacht zing je
een reeds lang
vergeten lied
waarvan het
refrein mij ontroert
alleen je vingers
bezigen het
vouwen van lucht
een kleine
aandachtvlucht
die jou ontgaat
en een lichte
schaduw op
stilte en rust
achterlaat
onopzettelijk
of juist gemaakt
ik zie je
vingers stillen
tussen restanten
die langzaam
uiteenvallend
dansen en hun
kleuren verliezen
in het shinen van
hoogwaardig politoer
in hernemen
verdiept zich je lach
verontschuldigend
voor wat ik net zag
een obstakel maar
niet voor jouw geest
vingers namen het over
het probleem is nu weg
van terug geweest
wil melker
21/09/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, september 22, 2020 07:29 |
| Prachtig gedicht dat hoogwaardig schittert en de mooie woorden hun kleuren behouden. Verwondering maakt me stil. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| september: | Maandag, september 21, 2020 19:57 |
| Wat een prachtig lieflijk mooi voelbaar gedicht Wil. Ik herlees en herlees.Ik lees ook het thema angst maar het hernemen is ook zo fraai vorm en inhoud aan gegeven. Het gedicht weet te raken. Zachtjes. Heel mooi. Liefs | |
| teun hoek: | Maandag, september 21, 2020 15:45 |
| ondanks herneming van wat niet meer is th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2020 | ||
| Thema's: | ||