De laatste schaduw
mag ik voorzichtig
je schaduw van
de grond rapen
om te proberen
jou weer in
reanimatie tot
mens te maken
we hebben gepraat
de limieten bepaald
die we elkaar in
alle redelijkheid en
na goed overleg
op schrift
hebben gegeven
de werkelijkheid
is echter heel
anders gebleken
natuurlijk paniekte
haast tot chaos
kon helder denken
niet geboren worden
waarbij seconden
langzaam weg tikten
in besef van
afnemend leven
en de wens op
mogelijk herstel door
onze vingers glipte
toch was ik erbij
voorover gebogen
heb je ogen gesloten
handen gekruist
de laatste schaduw
liefdevol gedragen
ik wist je nu thuis
wil melker
23/09/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 23, 2020 13:06 |
| ombeurten, zucht en kippenvel Wil. Leven in de schaduw van de dood en dan tot slot de handen kruisen die liefdevol het einde hebben gedragen. Een stille groet... Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, september 23, 2020 12:15 |
| innemende betrokkenheid gemis doet pijn th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2020 | ||
| Thema's: | ||