zondagochtend eigenlijk alweer..
t is stil in huis...de kat loopt wat rond.
en ik...binnen in mij is het een zooitje
de slaap kan ik niet vatten..mn gedachten staan niet stil
mn gedachtte gaan terug naar deze avond..
een avond..vol lachen en lol..
maar stiekem voelde we allebei pijn en verdriet..
nergens over praten, was het thema deze week.
en vanavond..had anders moeten zijn
we hadden moeten praten..niet moeten raden naar elkaars gevoel..
niet moeten doen alsof..dat was de oplossing niet..
nu een paar uur later..nog steeds geen oplossing..en geen nieuwe kans meer..
weer een gevoel, een angst diep weggestopt..
deze vriendschap betekent teveel voor mij om hem te verliezen,
daarom doet het denk ik zoveel pijn..
we zullen samen moeten vechten..
misschien toch nog geen kans voorbij??