Rare jongens die Belgen?
Ons dapper land is verscheurd!
In onze steden zie je amper nog
de Belgische driekleur als die
fier moet wapperen op onze
Nationale Feestdag want sinds
lang hoor je 't gezeur over een
regering die maar moeilijk tot
stand kwam, ja 't is hard labeur.
Tot eindelijk vorige week twee
wijze co-formateurs zich gedwee
bij het koninklijk paleis aandienden!
Eén van hen is nu onze premier
geworden, even goede vrienden.
Toch klonken er hier en daar felle kreten en
tegenstemmen die schreeuwden dat men al
meer dan een eeuw beter verdiende en dus
zongen zij aan de Brusselse snelweg: ze zullen
hem niet temmen, de fiere Vlaamse leeuw!!
De sfeer was soms beklemmend, ook bij tieners.
Hopelijk verdwijnen de donkerwolken zodat er
weer 'n ander licht kan schijnen op het vertrouwen
dat wij bij de verkiezingen aan de politici schonken!
Ja, wij Ouwe Belgen zijn rare jongens!
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Vrijdag, oktober 02, 2020 12:03 |
| Ik deel je gedachte in de laatste paragraaf van dit geschrevene. Grtjs, Compostje (ook een Belg) |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, oktober 02, 2020 02:13 |
| toch jammer dat wij hollandse makkers twee eeuwen geleden reeds zo recht voor z’n raap rottig bot deden. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||