Roerloze
Ijlings om slakken heen
probeert de onschuld
kleuren bloemen een jas
eenvoudig lijkt stap voor stap
hoe het ooit geschreven was
en verwarde fietst, met zaklamp
luidkeels praat stacccato, stopt
en schijnt hel haar ogen open
angst vertekent schijnelegantie
is hij verward of wakker vannacht
jas noch klank geeft substantie
schudden dreunt tegen randen
hoofdpijnigt laveloos naar lering
in roerloze reden die er niet was
viel uit donker de zee stil vannacht
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, oktober 05, 2020 21:13 |
| Hartelijke dank voor de fijne reacties Liefs |
|
| esteban.: | Maandag, oktober 05, 2020 18:50 |
| Blij dat je dit wilde delen Maya ! Het lijkt misschien eenvoudig, maar stap voor stap zal ik begrijpen hoe jij het ooit geschreven hebt... (heel erg mooi hoor, het is gewoonweg zo, zo jou) liefs banban |
|
| Compostje: | Maandag, oktober 05, 2020 11:57 |
| Gelezen en herlezen en herlezen en het werd lichter tot zelfs zonnig doch lijkend ongepast... grtjs, Compostje |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, oktober 04, 2020 18:08 |
| Weer een bijzonder mooi stukje poëzie laat je ons lezen Maya, ben er stil van. Fijne avond met liefs en dank voor jouw lieve reactie. Anneke |
|
| Henk Dekkers: | Zondag, oktober 04, 2020 16:40 |
| Mooi, het sleept je mee | |
| teun hoek: | Zondag, oktober 04, 2020 13:31 |
| nachtelijke stilte . th | |
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, oktober 04, 2020 13:18 |
| De beklemmende stilte,het ontvoert neemt je mee,en ondertussen heerst er tevredengeid. Prachtig. |
|
