Ochtendstond gehuld in nevelige mist
overbodige dingen lijken weg gewist
op deze prachtige herfstmorgen
lijkt de verte wel verborgen
onder een sluier van grijs
landschap als een paradijs
waar tijd en ruimte stil staan
verrassingen toeslaan
benieuwd wat zal verschijnen
uit de grijze waasgordijnen
een roepende zwarte kraai
of
een krijsende Vlaamse gaai
in gedachten mijmerend mon Dieu
genieten van dit kille vochtige milieu
mag het nog even
heel even
voor dit innemende sieraad
het mini vergezicht verlaat
in de verte een lichtje ooh zo klein
blijkt even later een fietser te zijn
die de ochtendkoude verbijt
mist uitademt terwijl hij rijdt
achterblijvend verstijfd en verstomd
plots beseffend
van waar de mist komt