Bloed gestold, alleen in de wereld waar ooit mens met dier versmolt

Gevaar zoek ik bewust op maar word er nooit mijn grenzen gewaar

Ontrolt tergend langzaam een minuscuul beest dat wordt uitgehold

Misbaar van mensen is hier waar ik slechts in de verte naar staar

Kwetsen kunnen dieren je niet maar je bloed ongekend laten kletsen

Zintuigen tot in de millimeter afgestemd op mij onverwacht aftuigen

Karaktermoord zal hier nergens zijn, in dit uiterst verlate oord

Bloed zuigen is tergend maar nergens zal iets mij persoonlijk uitzuigen

Bekoord die dinosaurussen tot ze mijn rust eeuwig hebben verstoord

Sluipen, doodstil, bedacht om het ergste uit te stellen: mijn bloed druipen!

Slang met volle buik glijdt onder mijn deken, houdt mij in bedwang

Stuipen bij elk ritselend geluid, wat voor engs komt er langs kruipen

Bang dat ik al dood ben, maar krijg alleen een hap uit mijn wang

Slangenbeet maakt een abrupt einde aan dit zo primitieve, bovennatuurlijke leed

Krijs oorverdovend. Toch hoort niemand mij in dit helse, onbewoonbare paradijs

Kleed onder mijn bed lig ik op, was maar een droom die ik nooit vergeet

Prijs voor het vertellen van deze nachtmerrie is te hoog. Daarom draai ik enge muziek als schrale troost grijs.