Speldenprikkend
speldenprikkend
donker duwt
de avond het
laatste daglicht
voor zich uit
in het langer
worden van
schaduw verliezen
kleuren hun huid
nog schijnen
spaarzame stralen
hun lijnen van de
laagstaande zon
in het langzaam
doven van boven
speelt nacht zijn
speldenprikkend spel
in een voortdurend
bewegen komen
lichten elkaar tegen
in een vast decor
pas als de kleine
uren tellen gaat
zwart koppensnellen
wordt bewegen gestopt
tot ook stilte zijn
rust heeft genomen
verpakt in miljoenen
menselijke dromen
wil melker
16/10/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 16, 2020 10:43 |
| En soms tot bloedens toe Wil, meestal zijn het illusies die men snel wil vergeten. Mooie dag wens ik je met zon. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 16, 2020 09:54 |
| soms bedrog , soms verrassend. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||