Een Kauw bewonderde welgemeend 
een zeldzame Witoogeend 
die roodbruine kop 
viel hem direct op 
toen kreeg hij in ’t oog 
verdorie die heeft ook een wit oog 
net als ik
toen dook ze in de dieperik
kwam even later weer boven 
nog steeds met witte ogen
ze geraakten aan de praat 
ach je weet hoe dat gaat 
Ik ben Kauw 
zei hij gauw 
ik ben Witoogeend 
aan mijn wit oog ontleend 
mijn vrouwtje heeft wel een bruine ogen 
zei hij met enig mededogen 
nou zei de Kauw 
mijn vrouwtje heeft wel witte ogen 
en kwam wat dichter gevlogen 
de eend zwom naar de kant 
ze stonden nu samen aan de oeverrand 
keuvelend over het weer
het drukke verkeer 
het vervuilde water 
het sluiten van theater 
maar toen kwam de aap uit de mouw 
en vertelde de zwarte Kauw 
dat hij jaloers was op zijn naam 
die klonk zo voornaam 
Okee  okee okee
van de eenden 
was er slechts één 
met een wit ook
Kauw begon zijn betoog
ik ben van alle gaaien 
ook de enige met een wit oog 
daarom had ik Witooggaai moeten heten 
dat hadden de naamgevers toch moeten weten 
maar neen hij kreeg zijn naam naar zijn roep 
kauw kauw kauw 
de eend die niet hield van gemekker en gezaag
bedankte voor het gesprek 
en vloog weg zeer laag 
tonende haar witte vleugelstreep 
en riep nog gauw welgemeend 
ik heette ook liever Witstreepeend