ontmoeting.
Ontmoeting.
Hij had zijn vrouw
Onlangs begraven
Na een ziekteperiode van twaalf jaar
Jaren toch fijn
Warm doorgekomen
De laatste maanden stortte ’t al in elkaar.
Wij stonden in de
Koude te praten
Hoe snel alles plots was gegaan
Stilte en eenzaamheid
Plots op hem gevallen
Bewogen stem een stille traan.
Je hebt niet veel
dan aan te reiken
Gods nabijheid , maar je beseft
hoe ingrijpend
dit verlies is
Dankbaar dat het jou niet betreft.
Je voelt de wanhoop
doch de diepte
van het alleen zijn proef je niet
Noch het verstaan
dood van geliefde
hem overgoten in verdriet.
Je vraagt je Heer
hem te gedenken
te dragen door die leegte heen.
Te troosten en hem
Kracht te schenken
In het zo vlammende alleen.
th
Reacties op dit gedicht
| merelove: | Zaterdag, oktober 24, 2020 00:50 |
| Wat een mooi gedicht wat raakt | |
| stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, oktober 23, 2020 20:31 |
| In stilte gelezen. | |
| Mamke: | Vrijdag, oktober 23, 2020 15:19 |
| Wat liefdevol! Je zou zo graag iets meer kunnen doen voor die person, en alles wat je kunt doen is wat vaker om diegene denken en luisteren, er zijn... Aandacht... | |
| Hans Winter: | Vrijdag, oktober 23, 2020 14:24 |
| het leed niet wegnemen maar daarin betrokken verbonden blijven met iets liefs biedt geboden troost doorleefd. hans |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, oktober 23, 2020 12:27 |
| Een ontroerend gedicht Teun dat diep raakt. Ik kreeg die kracht het te dragen, dankzij de lieve naasten om me heen. Heel mooi verwoordt. Fijne middag samen. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||