Licht
herfstige bladeren
vallen in het niet
bij het vallen
van de mens
geluiden
van troost, liefde
en compassie
zijn verstompt
door onze harde taal
wie niet
luisteren wil
zal moeten zwijgen
want diegene
hoort alleen
zichzelf
wie niet
kijken wil
zal moeten kijken
om bevrijd te worden
van de pijn
wie de zon
wil zien
de glinstering
op het water
het licht
dat brand
in ons allen
moet eerst
naar binnen gaan
want wie
zijn
eigen licht
niet ziet
is blind
voor
het licht
van een ander
Reacties op dit gedicht
| GuusV: | Maandag, oktober 26, 2020 21:47 |
| Dankjullie X | |
| ILse Bruintjes: | Maandag, oktober 26, 2020 18:24 |
| het is een tijd waarin veel mensen ziek worden en het niet altijd overleven. nu even goed uit kijken en er voor elkaar zijn . het blijft moeilijk voor ons allemaal. mooi herfstgedicht fijne herfstgroet van mij | |
| september: | Maandag, oktober 26, 2020 18:13 |
| Mooie bespiegeling van licht GuusV. Goed geschreven. Vriendelijke groet. | |
| Anneke Bakker: | Maandag, oktober 26, 2020 17:56 |
| Dat heb je prachtig gezegd Guus, daarom moet je eerst van jezelf houden voordat je liefde kunt geven aan de ander. Zeker in de herfst van het leven en dan ook nog in deze nare tijd. Ik wens je een mooie avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, oktober 26, 2020 13:50 |
| goed weergegeven in deze trieste tijd. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: GuusV |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2020 | ||
| Thema's: | ||