Nooit meer dezelfde
Ik zie bladeren
heen en weer dwarrelen
ze vallen met pakken van bomen
waar ze eens in mochten wonen
Zoals bomen hun bladeren
niet anders kunnen dan loslaten
zo moesten wij
jou laten gaan
Maar toen de lente kwam
met nieuwe knoppen en groen gras
werd onze boom
nooit meer dezelfde
als die eens was
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: voor altijd en nooit meer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2020 | ||
| Thema's: | ||