Boom
Op het nog steeds groene gras
glijdt het zachte lieve licht
langs mijn dromende ogen.
De dagen slinken,
lijken zich te verbergen
achterin het oude jaar.
Een boom heeft lief haar bladeren om haar voeten gespreid.
Ik koester de schoonheid
die zij langzaam afstaat.
Verlegen bewonder ik haar kleurenpracht.
Ik weet ook wel dat schoonheid wegglijdt.
Jong ook oud wordt.
Niet elke boom zo mooi kan zijn.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Maandag, november 09, 2020 06:53 |
| Heel mooi! Liefs, Aquarel |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, november 07, 2020 19:53 |
| mooi | |
| teun hoek: | Zaterdag, november 07, 2020 14:06 |
| bijzonder mooi,doch die schoonheid komt weer terug. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2020 | ||
| Thema's: | ||