Wat uit je pen vloeit, is de stroom van je gedachten, aan je papier toevertrouwd. Papier is functioneel, je kan er alles op kwijt, en alles wat je hebt geschreven en niet herlezen wilt, waar je eigenlijk je ogen voor wilt sluiten, gaat de prullenmand in, tot een prop verworden, de dingen die je moeilijk verwerken kan.
Je wilt jezelf er niet steeds mee confronteren, dus wordt het weggegooid. je papier, beschreven en verkreukeld, zal nooit meer zo onschuldig en blanco meer worden als het eens is geweest. Wat je niet meer terug kunt draaien, weggeworpen en niet meer zichtbaar.
Maar je krijgt nieuwe kansen, weer een blanco vel papier, die je kunt invullen op de manier zoals jij dat wilt. Met je grieven, maar ook je wensen en verlangens en hoop voor wat het leven je brengen zal.
Ja, je papier is toch je vriend, in goede en in slechte dagen, het is het papier die je gedachten dragen kan, je papier, het zegt niets terug,maar is je hulp en je instrument dat je kan bespelen op de manier zoals jij dat wenst.
Een beetje dankbaarheid is hier toch wel op zijn plaats, je papier kan je confronteren, maar ook veel voldoening brengen, schrijven onthaast.