Verachting, de spot drijven met.
Speel het spel, ik wil de verliezer wel zijn, en laat jou in de waan dat je een winnaar bent. Dat is wel zo gemakkelijk toch? Ik laat je gaan, ik laat het los. Het lijkt op vacuum gezogen lucht, veilig in het plastic bewaard.
Jij in het vacuum en ik in het vacuum intact gebleven tot iemand anders je uit je vacuum omhulsel zal bevrijden, zodat je weer het gevoel hebt dat je leeft.
Je boekt vooruitgang, staat niet stil, uit je solide omhulsel gehaald. De lucht is ontsnapt en je bent er weer. Zit jij nog in je vacuum? Dat ligt toch aan jezelf. Verstikt door je meerderwaardigheidsgevoelens ten opzichte van anderen,zit je nog vast in je vacuum verpakking, gegriefd en niet van plan eruit te breken.
Het is mijn probleem niet, blijf daar maar. Opgesloten in jezelf, verstrikt in je problemen. Je woede doet je geen goed. Door je woede blijf je vacuum in het plastic.
Maar ik heb het je vergeven en ben het alweer vergeten.
Uit de luchtdichte verpakking bevrijd, dit is natuurlijk fictie vermengt met de werkelijkheid.
De werkelijkheid is dat je moet leren los te laten, anders zul je jezelf verstikken, en blijf je in een vacuum waaruit je jezelf moeilijk kan bevrijden. Nee dat is niet leuk, je bent dan geen mens om te benijden.