De tand des tijds
Zoals altijd ga ik met zeer
lange tanden naar Sophie.
Even op de tanden bijten
verzoekt ze mij vriendelijk
en neemt zo enkele foto's
van mijn donkere kamer.
‘Dat wordt uittrekken!’ vertelt
ze mij terwijl ze met de lamp
alles in de gaten houdt, even
later is m'n linkerwang verdoofd.
En in gedachten verzonken...
droom ik van gouden tanden.
Dus voel ik haar aan de tand!
Maar Sophie lacht: 'Dat kost
je een vermogen, Claude.'
En ik bedenk: 'Mijn gebit zal
de tand des tijds wel overleven.’
Desnoods zal ik later als een
tandloze bejaarde verder leven!
lange tanden naar Sophie.
Even op de tanden bijten
verzoekt ze mij vriendelijk
en neemt zo enkele foto's
van mijn donkere kamer.
‘Dat wordt uittrekken!’ vertelt
ze mij terwijl ze met de lamp
alles in de gaten houdt, even
later is m'n linkerwang verdoofd.
En in gedachten verzonken...
droom ik van gouden tanden.
Dus voel ik haar aan de tand!
Maar Sophie lacht: 'Dat kost
je een vermogen, Claude.'
En ik bedenk: 'Mijn gebit zal
de tand des tijds wel overleven.’
Desnoods zal ik later als een
tandloze bejaarde verder leven!
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zondag, november 15, 2020 19:58 |
| Leuk geschreven, Claudelaire. Gts, Clarice | |
| stampertje het rukkonijn: | Zondag, november 15, 2020 15:52 |
| Heerlijke galgenhumor verpakt in superieur schrijven. | |
| teun hoek: | Zondag, november 15, 2020 13:17 |
| een betere toekomst gewenst het is niet alles wat goud blinkt, doch tandloosheid is uit de tijd.dus hoopvol.th | |
| Dirk Hermans: | Zondag, november 15, 2020 13:00 |
| Mooi opbouwend gebracht | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2020 | ||
| Thema's: | ||