Stukjes van mij
Eerste keer jouw handen op mijn lichaam,
Het voelde als het oog van de storm,
Niemand die me kwam redden,
De maan keek op me neer,
En ik verloor stukjes van mij.
Eerste keer spijtbetuigingen,
Het horen van de ik zal het nooit meer doens,
Niemand die me kwam troosten,
De muren waren getuigen,
En ik verloor stukjes van mij.
Tweede keer jouw vuisten in mijn gezicht,
Het was alsof de tijd stil leek te staan,
Niemand die in mijn schoenen stond,
De verlichte metro's in donkere nachten,
En ik verloor stukjes van mij.
Derde keer met zoveel sorry's,
Het stopte mijn hart niet met bloeden,
Niemand die wist wat er nog van me over was,
De opgebouwde dromen glipten door mijn vingers,
En ik verloor stukjes van mij.
Eindeloze scheldpartijen en stroom van woorden,
Het stil blijven als je vanbinnen gilt,
Niemand die elke dag afscheid hoeft te nemen,
De onomkeerbaare weg die je niet af wilt leggen,
En ik verloor nog meer stukjes van mij.
Het voelde als het oog van de storm,
Niemand die me kwam redden,
De maan keek op me neer,
En ik verloor stukjes van mij.
Eerste keer spijtbetuigingen,
Het horen van de ik zal het nooit meer doens,
Niemand die me kwam troosten,
De muren waren getuigen,
En ik verloor stukjes van mij.
Tweede keer jouw vuisten in mijn gezicht,
Het was alsof de tijd stil leek te staan,
Niemand die in mijn schoenen stond,
De verlichte metro's in donkere nachten,
En ik verloor stukjes van mij.
Derde keer met zoveel sorry's,
Het stopte mijn hart niet met bloeden,
Niemand die wist wat er nog van me over was,
De opgebouwde dromen glipten door mijn vingers,
En ik verloor stukjes van mij.
Eindeloze scheldpartijen en stroom van woorden,
Het stil blijven als je vanbinnen gilt,
Niemand die elke dag afscheid hoeft te nemen,
De onomkeerbaare weg die je niet af wilt leggen,
En ik verloor nog meer stukjes van mij.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, november 16, 2020 18:39 |
| van dag tot dag heel vele fragmenten met hem in beeld, al te zeer in de war, of ga je ongezocht nou net daardoor toch geleidelijk aan je eigen mozaïek zien? groetje, hans |
|
| slaaf Jacob: | Maandag, november 16, 2020 07:52 |
| Hou vast en laat los Lichtengel je hebt een mooie naam uitgekozen. | |
| Dirk Hermans: | Zondag, november 15, 2020 20:05 |
| Zeer gevoelig verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2020 | ||
| Thema's: | ||