Breekbaar
Ik stap door de schoolpoort
Stemmen gonzen om me heen
Even kan ik ze verstaan
Maar al snel hoor ik niks meer
Steeds sneller
Stap ik naar de fietsenstalling
Niemand kijkt
Wanneer ik voorbij loop
Want voor hun
Besta ik niet
Ik spring op mijn fiets
En fiets ervandoor
Voordeur dicht
En trappen op
Kamerdeur dicht
En ik zak neer
De tranen lopen opnieuw
Als ik nadenk over mijn dag
De hele dag
Vergeten worden
Kan een mens
Soms breken
Stemmen gonzen om me heen
Even kan ik ze verstaan
Maar al snel hoor ik niks meer
Steeds sneller
Stap ik naar de fietsenstalling
Niemand kijkt
Wanneer ik voorbij loop
Want voor hun
Besta ik niet
Ik spring op mijn fiets
En fiets ervandoor
Voordeur dicht
En trappen op
Kamerdeur dicht
En ik zak neer
De tranen lopen opnieuw
Als ik nadenk over mijn dag
De hele dag
Vergeten worden
Kan een mens
Soms breken
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, november 16, 2020 18:40 |
| nietig niet zijn gezien niet gezien willen worden, zo stil geborgen moge ooit je verlangen hevig doorleefd in jouw kansen openbreken, ja glimlach dan om je stille bries. zo zeer zacht mag je puur nu en dan zijn. hans |
|
| teun hoek: | Maandag, november 16, 2020 18:10 |
| dus het anders aanpakken het unieke van jezelf etaleren th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, november 16, 2020 13:26 |
| Een heel breekbaar iemand die hier haar gebroken zijn uit. Woorden die diep raken, Morgen schijnt de zon weer, ook voor jou Two Faces. Sterkte gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Two Faces | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2020 | ||
| Thema's: | ||