Wankel evenwicht. (thema)
Ik steek het water over
voorzichtig, wankel evenwicht
de aarzeling van elke voetstap
op weg naar ruimer vergezicht
De stroom van blauw en grijs
spiegelt zich glimmend onder mij
zij brengt mij even van de wijs
maar op de oever ben ik vrij
Dan ben ik blij, ik huppel
opgetogen als een kind
als ik de laatste stappen zet
voor ik de overzijde vind
Reacties op dit gedicht
| joepondro: | Maandag, november 16, 2020 22:18 |
| Mooi gedicht | |
| Clarice: | Maandag, november 16, 2020 21:15 |
| Wow, heel mooi gedaan, gts Clarice | |
| teun hoek: | Maandag, november 16, 2020 18:08 |
| geen brugliefhebster dus th |
|
| Johny Donovan: | Maandag, november 16, 2020 14:37 |
| mooi dit!! | |
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, november 16, 2020 13:20 |
| Klasse | |
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2020 | ||
| Thema's: | ||