er is een brug daarover het water
het staat er al wel een poos
tegen de leuning rust men
vergangelijkheid is er al

zie het hout van de poten
het draagt een volle last
van ochtend tot de middag
ziet het zijn gezicht in de plas

met kameraden loop ik er over
het is zo knus tussen het loof
dichtbij zijn de oever en bomen
er is verbinding voor altijd