De overgang van het schemerduister, naar de volledige duisternis. Wat er allemaal kan gebeuren in die tussentijd.
Een geheime kus die eigenlijk niet had gemogen.
Het schemerduister, de hemel gehuld in diep donkerblauw de overgang naar de avond. Je ziet nog de contouren van de bomen, de mensen, de huizen. Baby's worden geboren in het schemerduister, er gaan ook mensen dood in het schemerduister.

Vindt het altijd wel wat hebben, de schemering.
Liefdes worden verbroken in het schemerduister,
en weer nieuwe worden opgebouwd. Een wandeling
in het schemerduister doet je goed. Je beeld vervaagt
en het is echt avond. En het zal zich de volgende dag
weer aandienen, het schemerduister. Er gebeuren in het
schemerduister ook dingen die het daglicht niet kunnen
verdragen.

Zoals de geheime liefdes in de schemering naar de nacht.
De opkomende maan en sterren zijn dan stille getuigen.
Ja, de schemering. Er is iets mysterieus aan. De grens
tussen donker en licht. En je bent blij dat je thuis bent,
op een koude winterdag in de schemering, ja, het blijft altijd intrigeren. Een schouwspel dat zichzelf elke dag weer herhaald, ja de natuur blijft je verbazen, de natuur op zichzelf, waarvan wij nog zoveel van kunnen leren, de natuur
het blijft toch een soort van fashineren.