de dag rees uit het duister 
als een kind met bleek gelaat
met op haar wangen regentranen
gewikkeld in een grijs gordijn 
 
gefascineerd door het trieste beeld
wat mij probeerde te vangen
keek ik toe hoe de wind 
met het water speelde 
en druppels tegen ramen joeg
 
gedachten kregen vrij spel
dromen met ogen open kwamen 
en ik zag de dag als een kind 
met blozende wangen 
gewikkeld in een zijden jas 
 
met op haar wangen druppels dauw
glinsterend  in de ochtendzon 
een zucht en een lach toen ik dacht
ach de zon komt wel weer
en ik …....
ik kan nog dagdromen en verlangen 
 
christa