Op die mooie dag
Het was zo'n bijzondere mooie en warme dag,
van die dagen, waarvan er maar weinig zijn,
toen ik enkel maar vrolijke mensen zag
en kinderen die dansten om een orgel op het plein.
Het was dat wijsje dat jubelend naar de hemel steeg
en de samenhorigheid van allen die samen zongen,
dat ik van binnen zo'n gelukkig gevoel kreeg,
dat de tranen mij spontaan in de ogen sprongen.
Ik zong mee, zag hoe samenzang de mensen bindt,
je lacht naar elkaar, naar mensen die je niet kent
en besef je dat je als mens één bent, blank of getint,
dat ontroerde mij toen zo op dat bijzondere moment.