Rust.
Rust.
Laat maar gaan schreeuw en gil
gebeurd er nog niet wat ik wil.
Als kind al harde lessen leren
wat leven brengt te accepteren.
Huilen schreeuwen biden klagen
tot jij zegt ik zal het dragen.
Al dat andere geeft sulfide
aanvaarden dat U wil geschiede.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, november 25, 2020 18:04 |
| hoe moeten wij gaan verstaan. Uw wil geschiede beoogde uit eindelijk het rijkelijk nabij komen. soms blijkt het eerst hier o zo zeer stil op zijn hoogst gelijk een uit blijvende naam. hans |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, november 25, 2020 17:53 |
| Acceptie van de dingen die je overkomen geeft rust in het leven, maar gaat niet altijd vanzelf. Ik wens jou een mooie rustige avond. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: slaaf Jacob |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2020 | ||
| Thema's: | ||