Vernietigende Gedachtes van Zelf Vertrouwen.

Een harde kern van waarheid
Ontwaakt in mijn gedachtes,
Van eenzaamheid komt realiteit,
Ik sterf zonder liefde gevoeld te hebben

Een harde splinter van het glas dat splintert
Ontwaakt in mijn dromen
Komen tot leven met het gevoel
Dat ik nooit tot leven zal komen

Ontsluimeren mijn illusies,
Tot figuraties van angst
Komen werkelijke gedachtes te voorschijn
In valse zang

Wat ben je irritant
Waarom zijn we vrienden
Waarom zou je mijn vriendin willen zijn
Ik ben al irritant genoeg, ik doe al genoeg pijn
Ik ben een rottende ziel, vernietig waar ik sta
Je bent beter af zonder mij, het is beter als ik ga...

Dan neem ik een lange zucht en sta ik op.
Worden mijn gedachte als rivier stromen
Woekerend en snel, verdwijnen ze als ijs,
Dat voor de zon smelt.

Het leven zal weer schijnen,
dat hoop ik ten zeerste,
En als ik vertrek,
Dan weet jij het als eerste.