Tronk.
Tronk.
In bos en duin zie
je ze liggen
afgehouwen boomtronken, half vergaan
Los van de aarde
zonder wortels
Waaruit bloei onmogelijk kan ontstaan.
Jesaja toont ons
and’re beelden
Want uit de afgehouwen tronk
Van Isaï zal een
Rijsje opkomen
Waaruit Gods redding voor de wereld blonk.
De Geest van God
zal hierop rusten
wat dood en afgehouwen bleek
Zal straks levende
redding blijken
Waar de ganse schepping naar uitkeek.
Kennis en kracht
wijsheid en inzicht
Liggen in Hem besloten in de Geest
Hij zal Licht in duist’re
zonden brengen
gena voor die de hemel vreest.
Kerst gloeit reeds
op in ’t duister
Wij zien hernieuwd uit naar het Kind
dat ons bevrijd heeft
zal bevrijden
Omdat de Heer ons al bemint.
th
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Zaterdag, december 05, 2020 14:26 |
| Weer heel mooi Teun verbonden met de heilige geest. Groetjes en Geluk Jacob. | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, december 04, 2020 17:17 |
| Met bewondering gelezen jij kan daar zo mooi over schrijven dat maakt jou zo een bijzonder mens | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 04, 2020 13:03 |
| De kennis en de wijsheid heb je hier met inzicht onder woorden gebracht tot een mooi gedicht Teun. Warme groet met af en toe een zonnetje. Anneke |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, december 04, 2020 11:42 |
| zag je zo’n verbroken bastige bonk hout, afgehouwen, verwoest zal je dat voelen, maar dan daaruit zo’n kleine twijg wiegend in de wind die koesterend licht begint... ooit tooide zo de oude boom het juist berooide menselijk bouwwerk der kruisweg tot thuis. (bij Peerke Donders) groetje toe, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: teun hoek | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2020 | ||
| Thema's: | ||