nachtramen
ruw zijn de stenen
en kaarsen houden het licht
binnen de kamermuren
als heimwee voor later
het beeld is enkel die stilte
van wat ik voel ik teken je
de droom als een terugkeer van golven
in de nacht en je woorden
verzachten als schaduw om mij heen
bloei in breekbaarheid
laat emotie je ontwaken
tot een nog voor even bloeiende wereld
die wonderen laat zien blijf je
nog voor even bewaard
met pastellen kleur ik jouw nerven
en leg de eerste rozen
over haar uitgestrekte handen
vallen maskers van steen
en die stilte na het gipsen
toont enkel het wit wassende water
maar danst bruist en stroomt
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Dinsdag, december 15, 2020 19:13 |
| Graag gelezen M Rose Heel mooi neergezet geniet van die woorden en rozen. Groetjes en Geluk Jacob. | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, december 15, 2020 13:35 |
| Mooi | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 15, 2020 12:59 |
| Prachtige poëzie zet je hier neer M-Rose,fijn om te lezen. Mooie middag wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, december 15, 2020 11:31 |
| bruisend. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2020 | ||
| Thema's: | ||