Lieve meid.
Lieve meid.
Samen in de avond
haar gezicht staat strak
zat daar wat te broeden
was niet op haar gemak.
Ga dicht bij haar zitten
sla een arm om haar heen
begint zij zacht te praten
strakjes ben jij alleen.
Streel haar door de haren
zeg wil je nog niet kwijt
als het zal gebeuren
ik red me wel lieve meid.
Zegt ben nog niet vertrokken
geef het ook niet op
maar ik denk aan jouw
dat zit maar in mijn kop.
Zij dacht nog aan mij
zoveel heeft zij gegeven
zegt zoek een lieve vrouw
ik kan daar mee leven.
Of die vrouw ooit komt
nu is het niet de tijd
weet alleen het mocht
zo een lieve meid.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, december 30, 2020 18:42 |
| zeer goed gebracht sterke inhoud | |
| teun hoek: | Woensdag, december 30, 2020 11:38 |
| moedig terugzien en troost uit die samenspraak . th |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, december 30, 2020 11:35 |
| Ben er heel stil van Jacob, droef-mooi en liefdevol in dit gedicht verwoordt. Wens je sterkte en alle goeds. Anneke |
|
| M-Rose: | Woensdag, december 30, 2020 10:15 |
| liefdevol | |
| slaaf Jacob: | Woensdag, december 30, 2020 09:44 |
| Ja Aquarel was en is soms nog zij overleed even terug 5 mei 2020 pas dacht ik hier aan terug en heb dit neergezet. Groetjes en Geluk Jacob. | |
| Aquarel: | Woensdag, december 30, 2020 09:03 |
| Teder, zij gunt jou liefde... Ook pijnlijk als wanneer zo een bijzonder mens misschien zal moeten gaan... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: slaaf Jacob |  
|
|
| Gecontroleerd door: slaaf Jacob | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2020 | ||
| Thema's: | ||