En stappen soms stroef
of snellen haar vooruit
als woorden hinkelen
geraken aan dat grote
toch zij er niet over uit

omhult hart kalm,stil
geen woord dan stroming
van zee, water, de wind
is beweging, de verte vlamt

het wolken als engelen
splitst schuimvlokken zal
weer de branding inglijden
in een tere bespiegeling

denkbeeldig is ook daar
het jonge meisje, lang haar
de kleur van notenhout
in diepe ogen dromen

amber, jade en jasmijn
vleugels, bries, twinkelen
ze huppelt, hink stap sprong
van alles wat opnieuw begon

ze is zoete zon die opkomt
als elf danst ze het ondergaan
vindt,in sluier ochtenddauw
de mist, het vlammen vlindert

wild water niet in te dammen
 heimwee in 't tellen van sterren
haar lach is de eerste vlinder
raakt aan de sprankeling binnen

waar woestijnroos ontvouwt
en vol levenslief vertrouwt
zegt zij : Ik ben de hoop