Het laatste licht
het laatste licht
ik zag hoe
de dag schemerde
voelde me verloren
in het donkeren
van het laatste licht
nog had jouw
gezicht een
stevig profiel dat
scherp tekende in
toenemende duisternis
en warmde je
hand de ongeziene
verbinding met het
geheel dat ik aan
het verliezen was
omdat de kou
opkroop en vertwijfeling
je blik vertroebelde of wij
elkaar nog voor gebroken
ogen konden behoeden
zacht witte sneeuw
die nacht de plaats
waar onze zielen uittraden
de eerste strenge vorst
kende geen genade
wil melker
11/01/2021
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Dinsdag, januari 12, 2021 09:54 |
| Gevoelig Verbinding verliezen maakt koud sterkte Wil wens dat je vind wat je nodig hebt. Groetjes en Geluk Jacob. | |
| teun hoek: | Maandag, januari 11, 2021 11:18 |
| koud. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2021 | ||
| Thema's: | ||